Trinitro stelt u een cocktail voor samengesteld uit 1/3 naïviteit, 1/3 brutale ironie en 1/3 humor, het geheel nochtans geserveerd in een glas van realiteit.
Idioot: Afwezigheid van intelligentie; onnozel; gek (Van Daele).
Hoe omgaan met de eenvoudige van geest?
Of beter, hoe de gevaarlijken onderscheiden van de anderen?
Laat ons beginnen met de minst gevaarlijke, de simplex commensalis, vulgair gezegd: de gelukkige idioot. Hij is niet pretentieus noch besmettelijk, hij behoort tot het hemelse rijk. Hem belachelijk maken stoort hem niet, erger het is volstrekt verloren energie. De simplex commensalis heeft weinig IQ ! Hoe te herkennen? Hij ziet er dom uit maar hij trekt het zich niet aan, hij kent het verschil niet tussen een domme en niet-domme. (Nvdr: anders gezegd, hij is misschien idioot, maar niet dom).
Tweede categorie, de simplex visionus of pretentieuze eenvoudige van geest. Degene van “Think centrally but act locally”, degene waarvan het IQ allerminst zijn onherroepelijke tekortkoming laat vermoeden. Hoe hem herkennen?
- Hij gaat er prat op zondermeer alle nieuwe (mode) concepten in te voeren. Uiteraard zijn vele nieuwe ideeën uitstekend maar het venijn zit in het zinnetje ‘er prat op gaan’.
- Hij gaat er prat op zijn medewerkers te motiveren.
- Hij gaat er prat op dat klantentevredenheid niet voldoende is, dat hij zijn klanten verrukt door zijn creativiteit en gulheid.
- Hij gaat er prat op legioenen medewerkers te hebben gevormd.
- Hij gaat er prat op veel te delegeren
- In realiteit:
- Op de muren van zijn onderneming staan enkel zijn ideeën geafficheerd, spijtig genoeg zijn ze zo dood als verwelkte bloemen.
- Zijn medewerkers mogen uiteraard zijn onvermijdelijke menselijke tekorten niet compenseren. Hij heeft de kracht van de anderen niet nodig.
(Nvdr: hij is misschien niet idioot maar hij is dom!)
