De tendensen in strategische concepten en managementtechnieken blijken me een voortdurend continuüm. Zelf de herverpakkers van oude recepten ontbreekt het aan inspiratie, er zijn zelfs geen nieuwe of vernieuwde versie meer van de ideeën van Juran, Crosby, Imaï, en andere Suzaki.
Het is binnenkort één eeuw geleden dat sociologen ontdekten dat de productiviteit van werknemers verhoogt wanneer het management aandacht besteedt aan de werkomstandigheden. Daarbovenop ontdekten ze echter ook dat het niet zozeer de verbeterde werkcondities waren die aan de basis lagen van de verbetering, maar voornamelijk de aandacht die men aan hen besteedt. Vandaag vindt men duizend naslagwerken in de bibliotheken welke minstens duizend keren dezelfde wetmatigheid aantonen met dezelfde hoogdringendheid om er iets aan te doen:
De menselijke kracht van een onderneming is veel meer dan een middel.
Ten eerste, mannen en vrouwen bestempelen als "middelen" is niet zeer elegant wanneer je in het verklarend woordenboek de eerste definitie van het woord "middel" bekijkt. Wanneer mannen en vrouwen bestempeld worden als verbruiksgoederen, wie zijn dan de hoofdrolspelers in een bedrijf?
Ten tweede, is deze visie niet zeer doeltreffend. Wanneer mannen en vrouwen bestempeld worden als verbruiksgoederen, moet je echt niet verwachten dat ze ook maar één duim meer uitsteken dan wat zij als de waarde van hun loon of salaris ervaren.
Veel pleisters op hetzelfde houten been, het resultaat zal je zeker niet in het Guiness Book voor verbeteringen vinden.
Vraag eens aan uw directeur Human Ressources wat hij hiervan denkt?
Maar misschien is uw onderneming een uitzondering ?
Misschien is de term "human ressources", ondanks dat hij nog steeds gebruikt wordt, reeds danig voorbijgestreefd of geëvolueerd?
Misschien doet U veel meer dan alleen maar praten over motivatie en zich nuttig voelen ?
Misschien kan uw onderneming getuigen van serieuze vooruitgang in dit fundamenteel domein ?
Misschien….?
